Aynalı Kafes

yarım bırakılan bir kitaptı içimiz

ağzımızda biriken taşma ünlemi günler

bilemezsin geceleri

aptal eder insanı şuh karanlık

saçlarımda kopan salıncak

empatik saatler

bana vurmasın artık

anladım

tak-tik

tak

verdim kalbimin terbiyesini bırak

senli rüyanın aynası değil

sensiz gerçeklik

aklımdan çıkmadın ki hiç

gözlerinin oylumudur göğsümdeki keder

hem yazar hem de oynar oyunu

tam kendinle barışmışken

bilemezsin ne olduğunu -yaşamak

alışırsın ıslak yokuşların ferine

ağlarsın sokaklar

ağlarsın ışıklar görür

sesinin teline konan kuşlar da ölür

tut evleri

tut canına yandığım

neden dönüyor her yer

evler diyorum durulmak içindi oysa

yere vuran göklerin uğultusunu tut

durulmadım evet

aşka gel

Mecnun'a kumları sattılar

Leyla'ya yığınla umut

anason sakinliği

buğulu yalanların içinde kaldım

çıkıp gelsene

güneşin tamircisi

belki ağıtlarım sızar tenine

belki güzel ve çirkin bir isim bırakırım

acıklı sonlara saklanıp

gün yanığı dudağımda sönen sigaram

bilemezsin

nasıl konuşur fotoğraflar biteviye

ucunu hırsla yaktığım

bakarsın yıllar sonra

görmediğim çiçekleri düşlerim

dizindeki dut lekesiyim ne de olsa

dizinde türkü dinlediğim adam

uzaklaştıkça kanayan yaram

solumda sığınmacı gülüşler bak

bir de aklımdan hiç çıkmayan sen

sana ben

susturun yâr dağlarını susturun

bu yol oraya çıkar tam olarak

ateşini körüklediğim cehennem

.

https://www.youtube.com/watch?v=zWqI9-__2E4