Ayrılığın İlk Gecesi

yankılanıyor içimden en korkunç çığlığım

Elif'im, naif bir anlatımdı ..Kutlarım canım ..Sevgilerimle

Ayrılık ve şair. Ayrılığın ilk gecesinde bu kadar acı bir bedene nasılda çökmüş. Dışarısı soğuk ama beden ateş içinde,zaman kirpiklerinde asılı kalmış(çok güzel bir bağdaştırma ve hayal) Yanlızlık okadar boytta ki bütün dünya susmuş... içinde bulunduğu psişik durum içinde başlayan ayrılık ölümü doğayı da ölülü kılmıştır. çevresinde eyleme dayanan tüm kavramlardaki hareketsizlik söz konusudur.kalbi yanarken elleri yanarken göz yaşları üşüyor, bu da yine kederin imleridir ki derin bir hüzün halini betimler. Dış nesnenin ayrılıkları duguyla değişir, gidenin gelmesiyle. Ama içerdeki yalnızlık, yüreğe oturmuşsa ne başkasını konuk eder yanına ne de orayı terkeder , bir çivi gibi çakılır kalır. İşte o zaman acılar yaşamın bir parçası olup seninle yaşar... Tebrikler Elif hanım.

bu gece ayrılığın ilk gecesi gökyüzü bile simsiyah ay küsmüş bana yıldızlar firari.. yankılanıyor içimden en korkunç çığlığım; aynalar tuzla buz, ben darmadağın..

bu gece ayrılığın ilk gecesi istanbul susmuş dünya durmuş hıçkırıklarımı dinliyor... gelmiyor sevgili, gece sabah olmuyor...

çok çok güzel

ayrılık acısıyla dünyayı bütünleştire bilmek

tebrikler