Ayrılığın Onikinci Günü

Bir üşümek aldı bedenimi
Ve kulaklarım kıpkırmızı
Parmaklarım yerinde durmuyor
Dudağımda çıkan uçuk
İğrenç bir kız resmi çiziyor

Ağlıyorum
Yokluğun sırılsıklam yapıyor gözlerimi
Gecenin ayazından
Ürküyorum ve bir ses
Kendime gelmemi zorlaştırıyor

Bu güne sitem ederken
Hırkamın düğmelerini bir bir ilikliyorum
Bedenime girmesin
Sensizliğin poyrazı diye
Dua ediyorum
Sensizliğin büyüsü bozulsun

Şöminemin başında
Elimde bir şarap şişesi
İçmekle içmemek arasında
Kafamı kurcalıyorum
Şimdi ellerim yavaş yavaş çözünüyor
Kendime ansızın geliyorum

Ve anlıyorum
Bitmiş bir sevdanın
Acısını yaşadığımı
İçimin titremesini çözüyorum
Ayrılığın on ikici gününde
Ben bu duyguları yaşıyorum