Ayrılık Ateşi

Gonca oldun gül oldun
Doğmayan bir de güneş
Açmayan solan bir gül
Buruk bir acı oldun sen

Yüreğime girdin ok oldun
Beni ise çıkmazlara saldın
Ben üzüldüm sen güldün
Bir kara sevda oldun sen

Bir kere baktın mı yüzüme
İnanmadın güldün sözüme
Bakmadın bir kere gözüme
Aşılamaz bir çile oldun sen

Ne yaptım da küstün bana
Ben bir daha bakmam sana
Çok kırıldım inan senden yana
Bir defacık bile gülmedin sen

Kalbe söz geçmez oldu
Yüreğimde sevgin kaldı
Ben üzülürken o güldü
Hep bana uzak oldun sen

Ayrılık ateşi bizi de buldu
Acılar birikti, sanki doldu
Gözyaşı aktı aktı sel oldu
Yinede hiç aldırmadın sen