Ayrılık Çıktı Bir Kere Namlunun Ucundan - 2

Sesinle yankılanıyordu sanki tüm evren.
Niye döndün ki geriye sen ?
Baksana martılar bile çığlıklar içinde
Duyuruyor gelişini tüm kıyılara...
Hadi Sus dinle şimdi geceyi,
Nasılda güzel bir nağme ile ses veriyor kulağa,
Konuşma dinlendir gözlerini bakışlarımda,
Çok uzun yollardan geldin,
Yorgunsun belli ki,
Umutlarını nereye gömdün?
Duygularını kimde bıraktın?
Bakışların silik,
Işıksız bakıyor feri sönen o gözler...
İyi bakamamış sana koşa koşa gidip dibe gömüldüğün sevgiler.
Hayal kırıklıkları mıydı yoksa uğradığın son limanın adı?
Ben iyi bilirim senden yana o limanı.

Sokulduğun günü birlik aşklarda
kimbilir kaç ayrılığı peydahladın?
Kaç kadının teninde bıraktın kokunu?
Kaç sevdanın nakışına mavi boncuk dağıttı bakışların?
Giderken keyf-i âleme dalmıştı o yeşil gözlerin,
Dönüşünde cesaretini yitirmiş
Sefil olmuştu o harelerin,
Oysa ben seni senden vazgeçemeyecek kadar çok sevmiştim...
Gitmek istediğinde yeni bir sevda limanına
Demir atacağını bile bile,
Seni başka bir aşka emanet etmiştim....

İnsanın bir tek cam kırıkları kesmezmiş yüreğini ve ellerini,
Bunu öğrendim sen gittikten sonra...
Yıkıntı yarınlarım ve paramparça hayallerim batıyor şimdi
Diken diken avuçlarımda....
Bak durmadan kanıyor kalbim ellerimle her dokunduğumda.

Küf tutmuş artık gözlerin,
Paslanmış artık sana olan hislerim
Dudaklarından dökülen yakarışlar F/izan'a yol olsa da
Beş vakit döksende gözyaşlarını
Kanayan avuçlarıma,
Dinmeyecek içimde çektiğim sana dair
O nefretten acı...
Bıraktığın enkazdı ardında,
Çok büyük depremler atlattım...
Yıkıldım...
Ama yok olmadım sonuçta.
Bak yine ayaktayım....
Ancak kabuk bağladı yürek yaralarım
Bu kadar batan sevda dikenlerinden sonra...
Ancak dindi senin için ç/ağlayan göz yaşlarım....

Git diyorum artık sana,
Kadınlık varya serde
Aşkımı bırak işte öldürdüğün yerde.

Hadi topla halatını demirini,
Götür tekneni geçen sefer
Düşünmeden gidip battığın o sığ sulara...
Benden liman olmaz artık
Senin o nereden eseceği
Belli olmayan rüzgârlarında,
Savrulan duygulara....

Ayrılık çıkınca bir kere namlunun ucundan,
Ölürdü sevenin aşkı çekip gidenin ardından.
Giden giderdi,
Kalan sağlar da bize yeterdi...