Ayrılık Kaleme Emanet...!!!!

Şimdi tutsak bir yanı aşkın
Kayalar düşmekte yamaçlarına...




Takvimler ayrılığı göstermekte
Zamandan yana umut hiç yok...




Gün dönümlerinden çalıntı ezgiler damlamakta
Tortusu birikmiş yalnızlıklar yarayı boz bulanık yapmakta...




Bir yanı bahar bahçe
Bir yanı resimde solgun bir kare gözlerinin...




Hitabını aşıyor denizler aklıma düşünce
Bir satır arası boşluk oluyorsun daldığım her zerrede...




Nasıl yani aşka inanmak günah mı?
O zaman yedi cihanda ibadetimsin ilmek ilmek işlediğim...




Sarı sonbahardır ellerin
Ayrılık taşır yoksul kasabama...




Güneşten sıcak bir gölgesin
Başımı dayadığım yamaçlarda...




Söz biter iz kalır ya derinlerde
Sen anlatamadığımsın sır dolu yaşamımda...




Sefil bir hikâye var usumda
Kimliği belirsiz bir kahraman sinede...




Aşk çocukların ellerinde büyüyecek
Ben adını zikrettikçe...




Geceye değil günebakan bir çift göz
Elasına çalan iki çift söz...




Sokak aralarında eşkıya olur gitmelerin
Sahte kabadayı iç acıtan sözlerin...




Bir iklimi alt üst eder yangınım
Külleri savrulur dört yana sen yeniden doğarsın...




Alıştım !!!!




Kırık bir geçlik var ardımda
Bela senden gelse de faydasız artık bana...




Tek celsede bitti ayrılık
Şimdi ağlamak düşer dizelere...




Akan her damlada boğmalı eceli
Yazılan her satırda yeni benler doğmalı...




Umut ya işte yaz kalemim
Bu aşk burada bitmeyecek...




Bir daha seveceksem eğer
Baharım yerini kışa teslim etmeyecek...




Birde siyahlarım asla beyaza dönüşmeyecek...
Kapat acıları usta eyvallah !!!