Ayrılık Lekesi

Ayrılık ağacıydı ıslanmış yağmurlarda
Yapraklarımı döke döke kimliksiz kaldı

Nerede yanıldı nerede dağıldı
Güz bahçelerinde gazel gibi savruldu


Ayrılık lekesi bulaştı
Yarasında izi kaldı...
Silinmedi


Büyüdü imgelerle yangını
Asi ve hırçın
Tayfunlara karıştı

Ölüşler yaşatırken içinde
Delik deşik anılarla avundu

Titreşti sesi buğdayların gölgesinde
Yüzünü dağladı yüreğini kavurdu


Ayrılığın lekesi bulaştı
Yaraları kabuk tuttu
Örtük ateşin yalımında


Başında bir sarhoşluk meyli meysiz
Lokman olmuş yitik gecelerin tutsağında

Örselenmiş bakışları bıkkın çaresiz
Çıt çıkmayan karlı karsız dağ doruklarında

Ayrılığın lekesi bulaştı
Yürek sılasına
Kavuşamadı...

İki ucu keskin bıçak
Tıpkı sevilen...

Sedefkâr ömür
Tıpkı seven...


Eğdi kaşlarını
Camların buğusuna yazdı

Sevdiğim, ölümüm, dirimim
Alazlarında üşüyorum...


_Sevda uçurtmalarını sürükler ağıtlarıyla fırtına_