Ayrılık Ölümden Zordu

Rüyalarımda görürdüm seni
Elinde bir demet gül
Krem pantolonun üzerinde
Kahverengi bir kemer
Üstünde krem gömlek ve bir kravat
Ve tamamlayan kahverengi bir ceket

Yüzümü okşarken
Utangaçlığımdan çekinirdin
Dudağıma ilk buseyi
Ne zor konduruvermiştin

Düşler sokağında yolculuk kısa sürmüş
Birden bire bitivermişti
Sevmek demek sendin
O an aklıma kazanıvermişti

Gel gör ki bugün
Silinmiş olan düşler değildi
Sevdanın son kırıntılarıda
Süpürülüp gitmişti

Kollarımda sen değil
Sensizlik hükmünü sürdürürken
Ayrılık ölümden zordu