Ayrilik Treni

İçimde büyüyen bir eksiklik hissediyorum
Düşünceler sadece susuyor, beni dinliyor
Bu gece giden son ayrılık treni
Acımadan biletleri sevenlere kesiyor

Kalkışa iki varken düşünüyorum
Sebepsiz ayrılıktan hesap soruyorum
İstasyon ışıkları arasında bir hüznü sorguluyorum
Boşluklu vagonlar arasında kaybedeceğim sevgilime bakıyorum

Ne kadar tuhaf değil mi? Vagonlardan medet ummam
Kaybedeceğim sevgiyle bu vagonlarda karşılaşmam
Aynı yerde farklı iki duyguyu yaşamam
Aslında ben de tuhaf olan o kadar çok şey var ki...

Eğer bu istasyon bizi ayırır yalnızlığa demir atarsa
Ayrılık treni siren sesleriyle elveda diyerek kaybolursa
Biletler gidiş için kesilmişti, ya dönüşe bir bilet bulamazsa
Beklemekle mi ya da istasyon ışıklarıyla mı geçecek bir ömür...

İşte bir ömür istasyon ışıkları altında beklemekle geçti
Her geçen gün hasrete yeni bir özlem daha ekledi
Gözlerim saçlarımdaki aklarla birbirine girdi
Ama ayrılık treni yinede geri dönmedi