Az şey mi Ölmek Kollarında Sevgilinin...

diyorum !
/ illa imkansızı sevecek değilsin ya ?
ama nerde ? /




az şey mi sevgiliye sarılı bir kaç gece
nisan yalancısı bir bahar eşliğinde
sanıktır esmer yüzlü çocuklar
öpüşürken bahçelerde
aslına bakarsan
koca bir şaşkınlık gizlidir gülüşlerinde.........






aşksa pervasız sevişirmiş bu şehirde
buğulu camlarda parmak izlerimiz
saçlarım dökülümüş yatağın bir yerlerine
hatırla
nefesini nefesime üflediğinde
tuhaftır
bir baş dönmesi
gövdense gövdeme sürtünmekte......





sol omuzumdan akıp geçerken sen
kaç dudak izi şahittir
gözlerinin kalbimi kanatarak geçtiğine....
der sanki
" ben buyum işte "





az şey mi
ağlayan bir kadından çocuk sevinci çıkartabilmen
turfanda meyva gibi değerli
her içtiğinde aşkı
dibe vurabilmen
ve her kadınım dediğinde
ayışığı gibi
sevgi dolu bakabilmek gözlerine
öyle ki;
bağlıyken her şey pamuk ipliğine.........






hadi;
bu gece
bu gece de dokun bana
nasır tutmuş ellerinle
anlamsız yaşları sil gözlerimde
masum bir içgüdüyle
arınıp bendenimden
türküler söyle.....
yeter ki
gidip gelip bakma öyle...........




son kez
damarlarıma dayansın aşk ayinlerin
yüzüme baksın kahverengi gözlerin
seviyorum
seviyorum desin dilin.....
az şey mi
bir erkeğin
tanımsız bir aşk çizmesi gökyüzüne.............
az şey mi
ölmek kollarında sevgilinin.............