Aza Yetinmekti Tek Bildiğim

Gözünü sevdiğim yalnızlığım;
mayın döşeli alnıma pişmanlığın adımlarını atma !

Ağlamaklı bir iç borca girdim...
Karşılığında devrik cümlelerime el konuldu.
İçten konuşmalarım dinlemeye alındı...
Ve kelimelerimin şifresi çözüldü.
Şimdi cam kırıklarına basarak
üstü kalsın hesaplar ödüyorum !..

Önemsiyorum elbet
pervasız olamam sorumluluklarıma
sorunlara...sorunlarımıza...

Kelimesiz hecesiz ama ağlamaklı
gecenin bir vakti
göz yaşlarımda
yalnız olmanın iması !
Buydu galiba aşk !..
Sen yinede bu gece gelirken
yolu uzatma sakın
getir yanında yarınlarımı !

Kendim ,kendimi avutur desem
yalan söylemiş olurum.
Sen ki ;
bir kaçamağım
bir gözyaşı bozgunum
bir kavuşmam
bir ayrılık
ve bin ölüm ...

Kırılmış ve rüzgarına küsmüş
bir dal sitemkarlığında olmasın artık
sana bakan yüzüm !..
Uykulardan kaçtığım günlerin
telaşında bile bırakmadım aklımı...

Lakin ;
neye sarılsam bana vefayı hatırlatıyor,
vefasızlığımı vurma yüzüme ne olur,
yalnızlığın derin bir uyku konumundayım.
Şimdi uyandır beni !
...çünkü senle boğuşuyorum.
Uyanmak için sana yalvardığım
rüyalardayım yine bu gece.

Senden gitmek zorunda değilim
Sen gönderme yeter ki kelimelerinle
Bu yüzden ardına kadar açık kapılarım.
Geleceğini biliyorum.
Çıkıp odamın derinliğinden
yüzünde binlerce sitemle gel !..
İçerime girer misin
yoksa
kapı önü nöbetine mi yatırırsın bedenini ...
Bilmem !
Ama ''gel '' bitti dilimde.
Şimdi konuşuyorsam biraz da bundan.
Bir kez olsun sussaymışım
daha çok kalacak yerim olacakmış ,sende !..

Sence de, şiir örülen koca bir duvar mı ?
Bu duvara göz ucuyla bakmaya çalışma.
Sevgiyle,yürekle koyuldu harcı.
Büyük bir dikkat ve cesaretle tuğlaları dizildi.
Yıkılmayacağını bilsem de,
sorumluluğun bilinciyle ve hırsımla
her dizenin sonuna
içten içe duygularımı yüklüyorum...
Sanki ak'a renk vermek
hayat bulmasını sağlamak gibi...

Hadi kalk gel kollarıma,
bilirsin ben kimse için açamam yüreğimin kapılarını...
Gelirken taze umutlar almayı da unutma,
malum işte her zamanki gibi sakarlığımız üstümüzde.
Yine kırdık birşeyleri...

Hadi kalk artık sevdiğim
ömrüm olmaya gel
ömrümden almaya gel.
Bilirsin fazla sevmem yaşamayı
ve bölüştüğümüz kadar nefes alırım,
neylersin işte umutsuzluk benimkisi...

Hadi durma ama, kalk gel, üşümeye başladım burada.
Bilirsin soğuk kaparım sensiz geçen zamanlar da...
Hadi hiç dokunmadan kanayan yarama,
gel bana...

Seni sevmek adalettir
ve bölüşüyorum tüm varlığımı.
Kalk git diyor içimden bir ses...
Git vur kapısını kırarcasına,
Seni kırdığı gibi çıkar dışarıya
gece yarısı kuru ayaza.
Ölüm gibi korkunç
o boş sokakları göster.
Yalnızlığın ne demek olduğunu göster
ki anlasın yaptığı hatayı.
Tutmam elinden, üşü, bil ne kadar zor olduğunu,
hisset üzerine esen sert rüzgarı...
İşte o an sarıl bana seni seviyorum de
öğren SEVMENİN ne demek olduğunu...

Kalbimi sana emanet etsem korur musun..?
Dilimin ucundaki cennet.
Sevdamın sonundaki ?ömrüm' olur musun..?
Gel desem sana.
Hiçbir şey sorma.
Hiçbir şey de konuşma !
Sadece gel, gelir misin..?
Hadi desem ya da..?
Hiçbir şey sormadan
Yine benimle yürür müsün sonu belirsiz..?
Bakmasan,görmesen,duymasan beni günlerce
aylarca belki..Yine beni sever misin..?
Gözden ırak olan gönülden uzak olurmuş derler ya,
yanımda olup uzak olanlardansa,
uzakta olup içimde olmayı becerebilir misin..?


-ŞİİRİMİ GÜNÜN İNCİLERİNE LAYIK GÖREN DEĞERLİ SEÇKİ KULUNA SONSUZ TEŞEKKÜRLER-