Baba Özgürlük Bir Kuşun Kanadında Hâlâ Saklı mı

Ağlıyorum baba...
Uyan sana...





a n n e sen ne zaman
kanatlarımı kanatmaya başlasan
ben bir kez daha ölüyorum
boş beşikte mezarın sırtında
yılları deviren b a b a m l a




y a ğ m u r yağma gözlerimin diline
yağsan biliyorum
ellerimi tutamam bu zemheri ayazda
çekilir mi parmaklarımın kangren hali
a n n e
ne vakit zamanlar seni gösterse
sarmalanmayan yüreğim üşüyor
yaşayan tabutumda yalnızım
tıpkı b a b a m gibi




geceler azrail
n a b z ı m d a n yüreğim kan içiyor
karanlığın ucube yırtığından
kuklalar ele geçirmiş arşın bulutlarını
ben b a b a m a özlem duyarken
saliseler d e d e korkutu oynuyor




ve hangi el ellerimden tutsa
k o r k u y o r u m
bir korku ki
kalbim ölü rolünü oynamaya
ç ı k ı y o r
ülkelerin kayıp ütopyalarına




aklım uçuyor doğduğum o el ülkesine
k e j e m büyümüyor ki büyümek
sıratın çizgisinde yürümek gibi




martın her yirmibeşi ölüm senfonisi
tutuşan tenim prangaları kusuyor
gök ağlıyor mu kayıp çocukluğuma




zaman a h d i n i dolduramayan
sesimi tarumar etmekle meşgul
s ü v a r i l e r geçiyor
tırnaklarımın toprağından




ey aklım
bozgununu sal bilmediğin kuşlar ülkesine
belki o ülkede sular krallığının büyülerinden
d
o
ğ
a
r
s
ı
n
bir zerre dua avuçlarınla




doğum nüfusum
göbeğimden kesilen kurban
arşın t a v a f ı n d a
kirpiklerim son vedasını oynuyor
siyah perdeden sahne kusar
her yer b a b a rolünde
a n k a gözlerimden kanıyor
b a b a m a esir gömülmelerimde




büyümeyen s ü b y a n kalbimde
çocukluğum intihar ediyor göğün
tezgahında
b
a
b
a
özgürlük bir kuşun kanadında
hâlâ saklımı
s
a
k
l
ı
m
ı







Tülay Lâl
yılölümküsrüyok
limansızkent
sarıvurgun






Bellam
bin kez sevgimle ruhuna...