Baharda Hüzün Olur Mu?

Dağlanmış közlenmiş demirle yürek,
Yakıyor, sızlıyor hiç durmadan,
Akşamdan başlıyor acısı bilerek
Hapsediyor göğüs kafesine hüznü,
Gardiyan oluyor gece kendisine, isteyerek,
Bir yatak taş mezarlığa dönüşüyor,
Ne yalnız çoban yıldızı ne de çocuksu güneş ışığı,
Fayda etmiyor bu yaraya çaresiz kalarak,
Uzanıyor sonsuzluğa doğru masmavi bir göl,
Dönüşü olmayan bir yolu anlatarak,
Bir rüzgâr usulca esiyor kendiliğinden,
Peşinden hasretin ve feleğin öyküsünü yazarak.

...... 18 MAYIS 2009