Baharın Doğumu

Aşkın gözleri bir içim su
Kar peteği yüreğinde
Yok bir nokta lekesi
Tertemiz uzanmış göğe


Dünyanın elinde bir ayna
Dikizliyor kim varsa
Cımbızla mahmure
Dokur ipekten
Aşkı ince ince


Cumbalı evinin balkonunda
Misafir eder mavi göğü
Berhudar olur bulutlar
Kerevetine çıkar rüzgarla
Oynaşan yamaçlar


Sedirde bin yıllık uykusu
Uyanıyor mahmure hanım
Eteklerinde açan bahar çiçekleriyle
Gözlerinde aşk yeşeriyor
Öpüyor hayatı sessizce


//Mahmure hanımın bozuluyor bin yıllık uykusu//


Sarıyor kollarında çiçek çiçek
Ve ardından meyve verecek
Baharı müjdeleyen gerçek
Elvan elvan esiyor çimlere


Kalkınca ana uykusundan
Eteğinde onca lale, nergizle
İnsanların bırakır, bağına, bahçesine
Bahar tüter buram buram aşkın gözlerinde


Mahmure ananın kollarına, doğa
//Pembe, mavi, kırmızı yüzlerce çiçek verir
Aşkının ilk göz ağrısı//

Sonra yürür bebek koşar
Ve ardına bakmadan gider
Bir daha ya gelir ya gelmez
İşte tabiatın bakar öyküsü
Ve bu bebek hiç büyümez
Beklenir hep o ilk göz ağrısı
Arkasnda gözü yaşlı anası

Her son bahar, hüzünden döker yapraklarını
Yeniden bin yıllk uyku bürür o kızıl saçlarını
Hasret, kara kışa bırakır kendini
Kar bürür ananın örtüsünü
Ve bir doğum sancısı çeker

//Kaybedeceğini bildiği o bebek döllenir yeniden//

Kim bilir kaç asırlık bu uyuyuş bu uyanış
Kaç doğum sancısı çeker
Bir bebek verir her yıl doğaya
Adını da bahar koyar anası
Hiç bıkmaz kolarını açıp beklemekten
// Ve Aşkın gözlerinde ölüp ölüp dirilmekten//