Bakire Öpücükler - 3

-I-

Gece saçlarınızdan toprağa dökülüyordu
Alabildiğine siyah hüzün,
Akıyordu...
Vuslata yürüyen dizlerinizden aşağıya.


Acı ilmik ilmik işliyordu sızısını damarlarınıza,
İntiharlarınız fidan verip serpiliyordu
Beyaz çarşaflarınızdan süzülüp odanıza.


Bir damla şarap lekesi,
Kalın dudaklarınıza mühürlenmişti sanki
Her söz küfür ?pezevenk dünya!-
Her sarhoş şarkının notası kulağınıza mayın döşüyordu
Kadınlığınız soluyordu koynunuz da.


Ve gözleriniz unutulmuştu,
Virane istasyonun sönük lambasının altın da.
Kim bilir;
Kaç ahmak yolcunun ardından kurumuştu ırmaklarınız
Da:
Yeşertecek yağmurlar size hep kısır bakmıştı...


-II-

Oysa yalnızlık;
Otel odasında unutulmuş orospunun gözyaşı kadar sancılı değildi,
Yerlere düşürdüğünüz cesaretinizin elinden sıkıca tutup
Dünyaya diklenemediniz.


Dillendiremediniz...
İçinizde coşkusu sönmeye başlayan şehveti.


Atamadınız...
Kanınıza mikrop gibi yerleşmiş geçmişi
(Yanınızda ölmekti beslediğim fakir niyetim)
Mutsuzluğunuza dost,
Tabutunuza ortak olmak istemişti günlerim
İttiniz... Kaç kalabalık ırzıma geçti sizden sonra


-III-

Ah! Şimdi...
Yokluğunuz da hayat aylak bir kuşun ağzına saklanır,
Ne zaman bulmak için adımlarımı sürüklesem
Bir çocuk ölür yürek kıyılarımda...
Ve ben susarım,
Kaburga kemiğimde hayallerim dövünürken
Nefeslerim jilet kesiği açar boğazıma.


Çektiğim her sigara dumanına karışır ruhum,
Gökyüzünün alacalı rengi silkeler atar yerin yüzüne.
Düştüğüm de;
Tenimin öptüğü toprak siz kokar
İşte hep
O anlar da
Gamzelerim de bayram sevinçleri açar,
Yokluğunuz da gülümserim...