Bakışın

o bakışın...
yüreğimdeki mayınları patlattın tek tek
yaylım ateşine tutuldu bedenim.
zaman öylece bakakaldı..
gideceği yönü karıştırdı saatler,
akrep yelkovanın peşinde
yelkovan akrebi çoktan kaçırdı..

şimdi sen nerden çıktın?
hangi kaderin yollarını şaşırttın?
o bakışı nerden hatırlayıp da
yüreğime fırlattın...
hangi sevdalardan kaçarken nefes nefese
sevdama çarpıştın?

şimdi ben seni,
anıların en alt köşesindeki yerini
nasıl bulup,sana nasıl kıyıp
oralara tekrar tıkıştıracağım?
o bakışı
yırtılmış gökyüzünden fışkırıp
kanayan yıldızlar gibi damarlarıma doğru akan
o bakışı
yok saymak ihanet olur şimdi !

şimdi sen nerden çıktın?
olmayacak bir zamanda
olmayacak bir mekanda
ve hiç olmayacak bir aşka
beni inandırma sakın...

o bakışın,
geçerken uğrar gibi değil
küf kokar gibi
bir sel gibi yüreğimi sular altında bırakan
nasıl kurur o sular şimdi bilmem ki...

şimdi
şimşeklerin ardından boşalmasa bir sağanak,
kararmasa yüzümün
mavi bulutları,
ve sen
gözlerine bir dur desen artık!!
alıp başını gitsin bu bakışların
beni unuttuğun kişilere...
hiç dokunmamış saymalıyım gözlerime
ki eski tenhalığıma kavuşayım..

şimi sen nerden çıktın?
unutulmadığını unutturmamamak için miydi
bu yollara düşüşü gözlerinin..
gözbebeklerimde rehnolmuş bir anıydın belli belirsiz
şimdi firar ediyorsun, tutamıyorum seni
unutma bakışlarını bakışlarımda
bir ömür ne yaparım ben onlarla?

şimdi...
çizelim üstünü bu zamanın
herkes kendi bakışlarını alsın geri.
şimdi nerden çıktıysan çıktın
kapatıyorum içimde
yasak bir kitap gibi gözlerini...