Bana Kalmişsin Gönül.

Yine ne söylenirsin,böyle kendi kendine?
Kaşların niye çatık?,söylesene hey gönül.
Yıkmışsın tüm surları sığmıyorsun bendine.
Anlaşılan sen yine,yara almışsın gönül.

Demedim mi ben sana?uçurumlar yar diye.
Aranız da aşılmaz ,yüce dağlar var diye.
Sen ateşe atladın,yürekteki har diye.
Gördünmü bak başını,taşa çalmışsın gönül.

Kıyamet mi kopardı? biraz tedbirli olsan.
Önce dereden geçip,sonra denize dalsan.
Akıllanmazsın ki sen,keşke bundan ders alsan!
Gördünmü bak kendini,zora salmışsın gönül...

Üç yüz yaprak düşürdün,duvarda ki takvimden.
Vakit ayırdı mı hiç, o değerli vaktinden?
Sen söz verdim diye dur,o vaz geçti ahtinden.
Gördünmü bak ?aylardır boşa yanmışsın gönül...

Mevsim hazana ermiş,kuşun uçmuş dalından.
Daha ne bekliyorsun,bu vefasız,zalımdan?
Hadi kalk gidiyoruz yapış artık kolumdan.
Gördünmü bak ?üç günlük düşe kanmışsın gönül...

Her gördüğün yiğidi,babayiğit sanarsın.
Derinden yara alır,ince ince kanarsın
Yırtık yürek zarını,şiirlerle yamarsın.
Gördünmü bak ?destanı kime yazmışsın gönül...

Bilirim kanlı akar,içinde ki ırmaklar.
Sana unut diyemem ,arada gelir yoklar.
Üzme artık kendini,zaman herşeyi paklar.
Anlaşılan sen filmi,başa sarmışsın gönül...

Sanma ben kadar yanar,sana bütün ahbaplar.
Dün yüzüne gülenler ,bu gün arkandan haklar.
PEYNİRİ DERİ SAKLAR,KADINI ERİ SAKLAR.
Anlaşılan sen yine,bana kalmışsın gönül...