B/aşka K/ayıp

/Sen;
Aşk dilimi satırlarımın,
Söz diziliminde ki büyük hatasın artık..!/


Derin dehlizlerin koynunda,
Bin katre hicranla yatıyor şimdi yüreğim...
Tutamadığım acılı savruk düşlerin g/izindeyim...
...
..
.

Hasret uykusunda kabuslara kapanan gözlerimi anımsıyorum,
Vakit;gidişinle aynı zamana denk geliyordu...
Veda'sız bir vedanın ardından yüreğe kalan,
Yokluğunun bendeki mevsim sorgulamasıydı ,
Sen kış ayazı demiştin yollarıma,
Ben yaz sancısı...


Ne fark ederdi ki?
İkimizde biliyorduk artık,
Sadece şarkılarda kalacaktı ?'buruk acı''...


Bir veda,
Bir son,
Bir kapanış...
Aynı bitimde,
Aşkın sana hicretini, engelliyordu yalancı duvarların,
Bana tahammülü kalmıyordu artık seni seven günahların...


Fark ediyordum,
-Sende bi/ten aşktı,
Bende ruh...-


Sonra sen kendine çekiliyordun yavaşça,
Ben gözlerinin siyahında ölüm sorgusuna...


-Kendimde kimsesizleşiyordum...-


Dilimde lal kalıyordu kelimeler,
Sönüyordu gözümde aşka dair her fer..!


Küskünlükler birikiyordu gözyaşlarımda...
-Bu sefer b/aşkaydı küsmeler,
Çünkü;
Kendime yaptığım en büyük kalabalıktı aşk...-


/Ve ben;
Kimsesizlik coğrafyasının'' sen'' yokuşunda,
Kendimin en büyük k/ayıbıyım artık.../