Bavulunu Almadın Giderken
Bavulunu almadın giderken,
Kedi kırmızı kazağında uyuyor hala.
Bilmiyor gittiğini,
Bırak bilmesin...
Eşyalarını ben evde yokken al,
Sana dayanıksızlığımı biliyorsun.
En çok mavini özledim,
Derin denizlerden vazgeçişimsin.
Gel git'lerine alıştım,
Öyle bir yerimden vurdun'ki beni,
Muhtaçlığım ellerini tuttu.
En çok'ta yağmur yağınca özlüyorum seni.
Bavulunu her kapattığımda, soruyorum,
İçine koymadığım bir şey var'mı? diye,
Cevabını vermeden gittin.
Eşyalarını ben evde yokken al,
Sana dayanıksızlığımı biliyorsun.
Kediyi uyandırma,
Birlikte kırmızı düşler görürüz belki...
Son bir kez aynaya bak,
Maviye boya,
Ve silmeden git........
Nisan.2007
Tebrikler ler hülya hanım... Yalın sade akıcı tam şiir gibi. Yüreğinize sağlık.👍
👍bir gidişin öyküsü anca böyle güzel anlatılır.harika olmuş...👍
Güzel bir şiir Hülya hanım anlatım şahane konu harika kutlarım belki geri gelecektir bavulunu almadığına göre (latifeydi) Gerçekten güzel şiir👍👍
okumaya devam edicem şiirlerinizi entresan yazıyorsunuz güzeldi sevgimle sami.
Bavulu almadın giderken...
Keşke okadar basit olsaydı ayrılık tüm haırlar bir bavula sığsaydı ama nafile..
Kutlarım Hülya hanım..