Bavulunu Almadın Giderken

Bavulunu almadın giderken,
Kedi kırmızı kazağında uyuyor hala.

Bilmiyor gittiğini,
Bırak bilmesin...

Eşyalarını ben evde yokken al,
Sana dayanıksızlığımı biliyorsun.

En çok mavini özledim,
Derin denizlerden vazgeçişimsin.

Gel git'lerine alıştım,
Öyle bir yerimden vurdun'ki beni,
Muhtaçlığım ellerini tuttu.
En çok'ta yağmur yağınca özlüyorum seni.

Bavulunu her kapattığımda, soruyorum,
İçine koymadığım bir şey var'mı? diye,
Cevabını vermeden gittin.

Eşyalarını ben evde yokken al,
Sana dayanıksızlığımı biliyorsun.

Kediyi uyandırma,
Birlikte kırmızı düşler görürüz belki...

Son bir kez aynaya bak,
Maviye boya,
Ve silmeden git........








Nisan.2007

13 Aralık 2008 111 şiiri var.
Beğenenler (17)

Henüz beğenen olmamış...

Yorumlar (24)
  • 15 yıl önce

    Tebrikler ler hülya hanım... Yalın sade akıcı tam şiir gibi. Yüreğinize sağlık.👍

  • 15 yıl önce

    👍bir gidişin öyküsü anca böyle güzel anlatılır.harika olmuş...👍

  • 16 yıl önce

    Güzel bir şiir Hülya hanım anlatım şahane konu harika kutlarım belki geri gelecektir bavulunu almadığına göre (latifeydi) Gerçekten güzel şiir👍👍

  • 16 yıl önce

    okumaya devam edicem şiirlerinizi entresan yazıyorsunuz güzeldi sevgimle sami.

  • 16 yıl önce

    Bavulu almadın giderken...

    Keşke okadar basit olsaydı ayrılık tüm haırlar bir bavula sığsaydı ama nafile..

    Kutlarım Hülya hanım..