Bavulunu Almadın Giderken
Bavulunu almadın giderken,
Kedi kırmızı kazağında uyuyor hala.
Bilmiyor gittiğini,
Bırak bilmesin...
Eşyalarını ben evde yokken al,
Sana dayanıksızlığımı biliyorsun.
En çok mavini özledim,
Derin denizlerden vazgeçişimsin.
Gel git'lerine alıştım,
Öyle bir yerimden vurdun'ki beni,
Muhtaçlığım ellerini tuttu.
En çok'ta yağmur yağınca özlüyorum seni.
Bavulunu her kapattığımda, soruyorum,
İçine koymadığım bir şey var'mı? diye,
Cevabını vermeden gittin.
Eşyalarını ben evde yokken al,
Sana dayanıksızlığımı biliyorsun.
Kediyi uyandırma,
Birlikte kırmızı düşler görürüz belki...
Son bir kez aynaya bak,
Maviye boya,
Ve silmeden git........
Nisan.2007
gidene de kalana da zor gelir gitmeler... şiir dolu yüreğinizi kutluyorum...
Eşyalarını ben evde yokken al, Sana dayanıksızlığımı biliyorsun.
Kutlarım. Ard arda güzel dizeler okudum.
Tebrikler Hülya hanım👍👍
Saygıla 😙Sevgiyle👑 şiirle kal👍
👍mükemmel bir siirdi...su gibi berrak
tebrikler...
😥😥😥bu da bardağı taşıran son damla bana... allahım bu gece ne oldu bize? her şiir hüzün...her şiir acı...ben keşke birazda gülelim yazsaymışım...ne çok ihtiyaç varmış... abloşko gidenin ardından bir fotoğraf çekmişsin ki sorma gitsin...inan kırmızı kazak üstünde yatan kedi bile canlandı gözümde... aynaların inşallah hep mavi boyalı kalsın abloşko..., şiirdi..... hüzünlüydü.. abloşkodandı... ve umarım geçmişti.... sevgilerim çok ...öptüm 👍👍👍👍