Beden-i Yük
dün gece uyandığımda
yoktun yanımda yine
dün gece uyandığımda
sabah ayazı
yine
köpek ulumasına karıştı
dün gece uyandığımda
okulumu sınıfımı
öğrencilerimi kaybettim
dün gece uyandığımda
kuşlarımı çamur bakışlı
köpeğimi kaybettim
dün gece uyandığımda
çamlık yolunda
terli ellerimizi kaybettim
yokuşta cilveleşen
yağmur damlalarını
gemi salınımında
ürkek gülüşünde
titrek dudaklarında
geri dönülmezliğimizi
tenime tutunamayan
parmak prangamı kaybettim
dün gece uyandığımda
babamı kaybettim
annemi kaybettim
kardeşlerimi kaybettim
dün gece uyandığımda
arkadaşlarımı kaybettim
dün gece uyandığımda
kızımı kaybettim
dün gece uyandığımda
sabah ayazı
yine
köpek ulumasına karıştı
dün gece uyandığımda
düşlerimi
sözcüklerimi kaybettim
ayaklarım üşüyor
çarşaf top olmuş göğsümde
dün gece uyandığımda
yorgan toprak gibi
örtemedi bedenimi
parmaklarım karınca yuvası
bağırsaklarımda sancı
dün gece uyandığımda
bedenimi kaybettim
dün gece uyandığımda
benim sandığım
her şeyimi kaybettim
dün gece uyandığımda
bu geceye nefesimi
taşıyamadım
nasıl bir şiirdi öyle..kare kare gözler önüne serdi kabus gibi yaşanan duyguyu..
bir ân içine sığdrılmıştı belki..
tebriklerim çok..
Bu gece uyandım ve bir öğretici şair buldum karşımda ! Teşekkürler Üstat 😙😙😙