Belki De

Üşüyen ruhlarımızı
Bir çift eldiven sıcaklığına sığdırdığımızdan beridir yalnızız belki de,
Kalabalık olduğunu söyleyenlere inat.
Belki de isyanların en başı dik asilerinden olduğumuzdan yalnızlığımız.

Hayata inat çerçevelediğimiz gülen yüzümüzü
En kıyı ceplerimizde saklıyoruz bir kapkaça kurban gitmesin diye.
Yalancı aşkların diyarında söylenecek çok söz
Dökülecek çok gözyaşı vardır çünkü.
Muhtacız yok sayılsa da yüzümüzün gülen yanına...

Yas üç gündü, tuttuk ve bitti;
Soyunduk hasretin karasından.
Giden gitti, geriye baharın renkleri kaldı el değmedik.
Gidenlere bir ömür yas tutacak olsaydık
Ve sunsaydık benliğimizi gözü kara geçmişimize,
Çoktan tozlu rafların arada bir sayfaları karıştırılan
Hiç okunmamış kitaplarından olurduk inan.

Saçmalama faslındayız belki ömrümüzün, kabulüm.
Bu günlerde gelip geçecek telkinleriyle
Takvim yapraklarının sarılığında saklı hatıralar biriktiriyoruz.

Yaşımıza inat inkâr etmelerdeyiz büyüdüğümüzü.
Üstümüze bir yafta gibi yapıştırılan sıfatlarımızdan sıyrılıp
İnsan olduğumuzu hatırlatmaya çalışıyoruz,
Bizi iki dirhem etten ibaret görenlere.

Yaşadığını zanneden ruhsuz bedenlere,
Hayatın nefesinden can üflüyoruz.
Bilmem farkındalar mı?

Karamsarlığın insanlıktan yana olduğunu,
Her damla gözyaşının can suyu olduğunu,
Yaşanan aşkların zemheriye inat gönüllere düşen
İlk cemre olduğunu anlatmaya çalışıyoruz
Bilmem ki ne dersin, başarıyor muyuz?



Aralık`2008 Aydın...