Belki Tomurcuk Düşer Gözlerime....

Yalnızlığın şakağında kaç kırbaç izi sana duyduğum hasret
Kaç yok oluş var geride bıraktığım efsuni gecenin koynuna...
Gül düşünde kaç yaprak büker boynunu yitmişliğine
Kaç fal çözer yaprağında susmuşluğumu umuda dair...
Ve kar altında kalan düşlerimi
Ve çıplak ruhumu
Ve sandık dolusu haykırışların sağırlığını kaç büyü bozar sana dair...




İzi bellimidir kanayan yerlerin?
Kabuk tutmayan yaranın sabaha köpük köpük olmasının
Deniz ne kadar hırçın sanki içine hapsedecek yüreğimi
Güneş ne kadar serin gölgesinde demlenmeyeli epey olmuş
Gökkuşağı çıkmayalı nicedir ruhumda
Bir de sen!!! görmeyeli kaç asır geçti kara gözlerini...




Lal olmuş bir düşün sabahında sarhoştur bedenim
Ki soluk almak bile imkânsıza dönüşmüş bilmeden
Adını anmak istediğim her hecenin arifesinde
Karlar altında kalır sönük esrelerim...
Yüzümü hangi yöne çevirsem harlanır gece
Alev alev ruhum boylu boyunca yatar kızıl gecelerde...




Sağanaktır artık gözyaşlarım yarına yazgı seherlere
Emanettir gülüşlerim teselli dolu sözcüklere...
Heybemde sana biriktirdiğim bir yazgı alnıma damga olan
Bir de siyah yarınlar elinde renklenmeyi bekleyen...
Seni emanet ediyorum gözlerime
Karanlığına gömüyorum ışık ol diye...




Kuraklığı dudağımda kalmış çöl güzeli
Ayın kara yazgı işlediği sehere emanet bir yarınsın bende...





Belki diyorum tomurcuk düşer gözlerime
Belki diyorum kederime milat olurdun
Divane bir sızı bu gül yetişmez ki bende...
Biliyorum ki yılların oyununda suretim kabahatsiz...




// Delikanlı kaç yürek aşkı gerçekten içer...//