Ben Aşka Inancımı Yitirdim

artık!
yüz çeviriyorum bütün aşklara
alaycı yaklaşıyorum...
yosun tutmuş mecburiyetlerime
çaresiz boyun büküşlerime
amansız sitemlerime
kilit vuruyorum..

mahremiyeti afişe edilmiş sevdaların
hiç bir değer taşımıyor artık yürekli sözler
kalmamış yaşananlar dört duvar arasında....
aşkın yüzü ayaklar altına serildiği gün
onurun yalana yamandığı gün
sevgi meze yapılıp üç kuruşa satıldığı gün
ben inancımı yitirdim..

artık!
yaklaşmıyorum hiç bir çiçekçiye
sevda şarkıları dinlemiyorum
bakmıyorum el ele aşıklara yalan diye
duygularımı rehin alacak ne varsa
öfkeme hapsediyorum..

saflığı sigara dumanlarında çirkinleşmiş aşk
sıradan dudaklarda harcanmış tadı
hangi avuca baksam hep farklı izler
hangi yolda rastlasam hep aldatmış gözler

/..her an atılmayı bekleyen bir halkadır
narin parmaklarda aşk../

sahte kahkahalara teslim olduğundan beri
süslü sözlere aldandığından beri
tuzaklarına masum yürekleri düşürdüğünden beri
''ben aşka inancımı yitirdim
içimde öldürüp hapsettim...

mutsuzluğun resmi olmuş aşk duvarlarda
kadehlerde tüketilmiş sefası
cüzdanlarda unutulmuş vefası
/binlerce yemine şahit olmuş adı gece yarıları
şeytani niyetlerde kıvranırken/

kalplere hükmedip kandırdığından beri
ağlatıp dünyayı zindan ettiğinden beri
her geleni buyur edip kullandığından beri
ben bu aşkı hiç sevmedim..

artık!
yürümüyorum o meşhur samanyolunda
yıldızları sevip dokunmuyorum
ay'a gülümsemiyorum örneğin
koklayıp öpmüyorum gülleri solar diye
kırıp dökeceğim ne varsa kırgın ellerimle
uzak duruyorum..

ben mutlulukları
......hep uzaktan seyrediyorum..