Ben Hayata Hüznün Penceresinden Bakarım

Ben hayata hüznün penceresinden bakarım!

Sabahlarımı hüzne boyarım
Masmavi gökyüzünde,
Dolaşan kuşları izlediğimde,
Derin ahhlar içinde,
Belki de bir köşede ağlarım..

Ben hayata hüznün penceresinden bakarım!

Tüm şiirleri hüzne boyarım
Kelimeler aheste aheste,
Yakarken yüreğimi kor halinde,
Yaşadığım şiirlere dalarım
Kelimelerle sessizce anlaşırım...

Ben hayata hüznün penceresinden bakarım!

Gülüşlerimi hüzne boyarım
Tiz kahkahalar içinde kaybolur
Karşılık vermekte zorlanırım.
Kızmasın kimse!
Hüzün benim can yoldaşım...

Ben hayata hüznün penceresinden bakarım!

Denizleri hüzne boyarım
Hüzünlerim mavi olur,
Maviler içinde saklanırım.
Deniz benim,hüzün ise dalgalarım!
Nasıl dalgasız deniz olmazsa,
Ben de hüzünle varım!

Ben hayata hüznün penceresinden bakarım!

Çiçekleri hüzne boyarım
En çok...
En çok güllere aşığım!
Kan rengi gülleri koklar,
Biraz hasretle yanarım...

Ben hayata hüznün penceresinden bakarım!

Dünyayı hüzne boyarım!
Tüm güzellikler hüzünle güzel,
Ben buna inanırım.
Böyle durduğuma bakmayın!
Bazen deli gibi kahkahalar atarım...

Ama...
Karışmasın kimse!
Ben hüzünle...

Hüzünle varım!