Ben Hep Seni Arardım

ışık hızıyla daralıyor zaman
kulağımda ağıt gibi
-saatin 25'i...




toplu ibadetleriniz olurdu
kırklar denirdi anlamazdım
şimşek gibi bakardın
ben hep seni arardım
daha iyi hatırlıyorum
ay masalında uyuturdum gözlerini
gölgelere sevmenin bedelini az mı sordum
bir göz göze geldiğimiz an
bir de karanlıkta korku dalgalanırdı
kayalıklar üzerinde kurulu evimizin
her bir bölümünde itinayla dolanır
karşı karşıya gelirdik yine
evet göz göze
rüzgar gibi bir rüzgar ki ben hep seni arardım





ne büyük coşku sevmek
kırk parçaya bölünmenin hiç bir faydası olmasa da
''olmaz
olamaz'' derken
deli divane seni aramak kutsadığım giz olurdu
günün ilk ışıklarına büyürdü ninniler
beni sevmen için bir daha bir kez daha doğardım
dev kanatlarının altına gönül verirdim yeniden
yetmezdi ki
bir babanın göğsünde uyumanın şefkatine
doyum olmayacağını bilirdim
bu dert benimdi hep içimde sakladım
ne zaman asi bir ruh oldum
işte bunu bilmiyorum oysa inancım bin keder sürer gider





bugün rengim hiç değişmedi
bir şalgam rengi saatleri hatırlarım
bir de çıt çıkmayan sesimi
hani ağlayacak gibi olurdum da
şimşek gibi bakardın
ne olursa olsun ben hep seni arardım
sözleri başımı döndüren yazarı
hiç okumamış olmana rağmen
ölümü hep cebinde saklardın
şimdi ya destursuz gelirse ölüm
ya yeşil yeşil bakmaya yetmezse an
kollarını uzatmayacak olursan
ya seni hiç bulamazsam
canım yanıyor canım
keşke bir kerecik sevdiğini söylemiş olsan...







Yurdagül Özay Hanımefendiye minnetle, sonsuz teşekkürler