Ben Kıyamını Yitirmiş Bir Dervişim

Ben kıyamını yitirmiş bir dervişim
Bir tutam yeşil dalda ürer ellerim
Tefim kırılır
Söylencemde dilim paslı kilit
Bir kışın yumağını çözmek tek ahvalim
Hüzün her basamak gök kubbeye tırmanırken merdivenim


Ben sürgüne müptela bir asiyim
Kırbaç kar etmez dilime
Kara gergefinde gecelerim
Şiirlerim beyaz güvercin tüneğinde
Hüznün gölgesinde çileli ekim beklerim


Güz nefti işler neslime
Kitabeme düşer fetretli z/aman
Şah damarıma kadar sevi yüklendim
Solgun gülüşlerime tebdil giyindim


Biz dört yonca yaprağını umut belledik
Koynumuzda yılan diye dost besledik
Hamayıldı yarin dualı sevdası
Ağı verse
Aşk şerbeti diye kadeh kadeh içerdik
Sürmeli düşleri yağlı iplik diye
Boynumuza dolardık


Heyy...!!!
Dağlının türküsünü yobaz söylence sanan sefil k/ulak
Bilmez misin en yaralı yürek dağ yalnızlığında ürer
En şahbaz sevda koca yüreği serdengeçtilik eder



Kırmızı bir valadır yardan kalan tek hatırat
Doyurur tan yeri sevda açlığındaki yürekleri
Ölüme halay kurulsa
Biz en başta mendil sallardık



Ben kıyamını yitirmiş bir dervişim
Gülüşüm asılır darağacında
Yüreğime zincir
Acıların kolcu emirleri kara çalamaz ak alnıma