Ben Ona Aşk/sın Derdim
Ben ona yürekli ayazımsın derdim,
Hüzünlü yanlarımı jilet gibi kesen.
Çöl sıcağında yanardım bakışlarına,
Sürgündüm kalbine kanatsa da diken.
Ben ona göçlerimsin derdim özleten.
Yanardım içimdeki ben/e sarılırken.
Kursağıma düşerdi saçların kokusu,
Fısıltı kalırdım dilimden geri dönen.
Tualiydim ahenkli eşsiz renklerinin.
Ben ona yolumsun derdim bitmeyen.
Omzuma izi düşen gecelerim olurdu,
Keman sesin de ağlardım yokluğuna.
Ben ona kalbimin piyano sesi derdim.
Beyaz duyguma beyaz kar/ıydı üşüten,
Sürgünüydüm sevdanın yazı olmasa da.
Ben ona cüretkâr sevdamsın derdim,
Sessizliğime sesli saraylardan gülen.
Yağmur ağlardım bahar kolundayken.
Terkiydim arkasında kamçısı yaksa da.
Ben ona ahir yüzümün aynası derdim.
Düğüm olurdu dudaklarım dokununca,
Kanı akardı yüreğimin öptüğünde beni.
Sürgündüm busesine kirpiğim ıslakken,
Ruhuma düşmese de ışığı yıldız bilirdim.
Bilsem de olmadığını ona aşksın derdim.
Teşekkür ederim Nilgün hanım, varolun dost kalem.
kutluyorum bülent bey..yorum gerek ama şiiri dinleyince yürekte kopan fırtınaları anlatamayacak kadar yoğun duygular içine itildim.... bravo
Arkandan adımlıyorum seni Adaş..varol.👍
Adaş ! Sen yazmaya devam et Ki aşka inanma cesaretimiz Tazelensin................
di'li geçmiş zaman eki kullanıldığına göre .....geçmişte kalan biri ..ya da ayrılık var kapıda....böyle olunca da okurken bir düğüm yapışıyor boğazına insanın 😙
aslında herşeyin bir miadı olduğunu biliyoruz da...işte duygulara gelince kabul edemiyor insan değil mi ???
yine çok içten bir şiirdi ...tebrikler