Ben Sustum Konuşan İntihar/ım/dı
Mermisi namluya sürülmüş
bir tabancadır, yalnızlık..
İntihar, tetikte nöbettedir..
Bir tavşan kadar doğurgan ölümlere,
tek başına çalınan bir beste
ve her yerdedir..
Bir hücreye dönüşen gecede,
sıkışan yürekte,
tutulan nefeste, duyulan her seste
ve kadehlerdedir.
Bin türlü şekilde,
ama nedense hep gri renktedir.
Bir dokunuş kadar uzakta
sırıtkan siyahlar beklemektedir..
Yalnızlık...
Ölümün göbek adı..
Parmak, tetikle sevişmektedir..
yalnızlık..
güzel şiirdi,sevgiler..
Ah demeyeceğim Ağabey Bu gece beş dakikaya sığdı Gözlerimden düşen son sevda ! Yılkım değilmiş ya o Çigan !
Artık at da binmem Eşekten de inmem.......... Ki aşk değilmiş Benim endazem........... Aldım yüreğimin mikyasını !
-bilen bilir -. Bülent; ne desem ki..?!!
Ve her ay ışığı Kendi denizinde yakamoz !
İntihar edecekse gönlümüz Bırakın şiirle olsun son duası..........
Ve son aşk olsun Onun musallası..............
Şair, şiirde yakın etti.Dostlardan uzak olsun.Sevgiler.😙😙😙😙😙😙