Ben Sustum Konuşan İntihar/ım/dı
Mermisi namluya sürülmüş
bir tabancadır, yalnızlık..
İntihar, tetikte nöbettedir..
Bir tavşan kadar doğurgan ölümlere,
tek başına çalınan bir beste
ve her yerdedir..
Bir hücreye dönüşen gecede,
sıkışan yürekte,
tutulan nefeste, duyulan her seste
ve kadehlerdedir.
Bin türlü şekilde,
ama nedense hep gri renktedir.
Bir dokunuş kadar uzakta
sırıtkan siyahlar beklemektedir..
Yalnızlık...
Ölümün göbek adı..
Parmak, tetikle sevişmektedir..
Ağabey haklısın !
Bence Ataol Behramoğlu okuyup , Gitmek istemeye benzer bu !!!!!!!
Bu aşk burada biter Ve ben çekip giderim ! Yüreğimde bir çocuk Cebimde bir revolver , ................. İyi günler sevgilim...........
Dese de yüreğimiz Hep kalmaya daha çok istekli değil miyiz ?
sevgili Abidin, şiire kanıp intihar edecekler benden evveldir.. yapacak bir şeyim yok ..😊 gerisi şiirdir sadece.. sevecek kimsemiz yokken, sevda şiirleri yazmak gibi .. sevgiyle..
Yoğun ve baskın duyguyla şairane bir benzetmedir. Anlatım çok etkileyicidir ki intihara özendirmemesi umudum ve dileğimdir. Neyse ki eksik teşebbüstür de güzel bir şiire dönüştürülmüştür.
Kutluyorum.
â??yalnızlık benliğin kalesidir suçlarını korkmadan işlediğin yalnızlık gerçeğin kapısıdır uçlarını riyasız yaşadığınâ?
bu yeni şiirden bende yalnızlığa böyle anlamlar yükledim üstat.
O parmak ! Sevişmenin sonunda , Patladı ve gebe kaldı yalnızlığa , Doğurdu acıyı gece ! Doğdu o meşum bilmece.......
Ve Rus Ruleti Ve Aşk Son kez kazandı Yürek öldü Yürek intiharsız açan çiçekti.........