Ben Yalnızlığı Yoldaş Ettim Kendime.

O ilk nefesin,
Öpüşün,
Sarılışın,
canım deyişin,
dün gibi aklımda....
................./

Hoşça kal gidiyorum,
Bu kokuşmuş şehirden...
Bir çuval dolusu şiir,
Birde ;
yaralı bir kalp bıraktım,
Çeyiz sandığına...

Sen bu satırları okurken,
Ben yalnızlığımı yoldaş ettim kendime,
Azığım ;
Nefesin,
Sesin,
Güzelliğin !
Hoş seda sohbetlerin !

Hoşça kal derken lanetli şehirlere,
Sevdamızı ödünç bıraktım,
Nefesine,
Öpüşüne,
Sarılışına
Canım deyişine.....

Emanettir sana bu sevdam...!
Emanetime hıyanetlik etme !
Sevdiğini de kimselere belli etme..!

Gidiyorsam bu lanet şehirden,
Sebebi cihanı sensin..!
Sana doyamadığımdan !
Sana kıyamadığımdan !

Kavuşmak...
Seninle olmak,
anladım ki bir hayal,
Özlemlerim ise bir rüya,

Vermek istemez miydim sanırsın sana ?
Ömrümü !
Canımı !
Kanımı!
Son nefesimi !
......!
Hoşça kal !
Ayrılırken bir beyaz gül bıraktım ,
Yatağın başucuna...!
hıçkırıklarımla beraber.. !

Bu sana yürekten yazdığım son şiirim !
Aşkım, anla beni !
Bana zorluk çıkarma !
Beni de sağda solda arama !
Tuzu ne olur sen bas !
kanayan aşk yarama !

Ama ;
Unutma ki !
Biz ayrılıklar için yaratılmışız !
Kavuşmak için değil...!
Hoş çakal !..
Sevdiğim,
Hoşça kal bir tanem !

Bu satırları okurken,
bütün eşyaları kırdığını görür gibiyim..
her şeyi kır ama !
yalnız beyaz gülümün dalını kırma !
Belli mi olur,
belki bir yerlerde beyaz gülün kırmızı olur...!
Kanayan yarana derman olur..!


Antalya Lanetli geceler...