..beni Affeder Misin Anne?

ilk çocuğunum senin..
sen ise benim tek annemsin..
bu farkı farkedemedim anne..
beni affedebilir misin?
gelen ağlattı..
giden ağlattı..
sen de ağlattın..
ama ağlatışın bile şefkatliydi anne..
anlatıyorsun ya anne..
hiç dinlemezmişim seni..
elimi tut dediğinde,
dinlemeyip yere düşmüşüm hani..
hani canımın yandığını bilme diye..
arkamı dönüp ağlayarak lılıııı yaparmışım ya anne..
şimdi farklı mı sanki..
hiç dinlemedim,düşünemedim benimle üzüleceğini..
çocuk aklımla bile düşürdüm anne..
bu hale getiren hayattı beni..
kalbime bir yara alırken,
kalbine kaç yara kazıdım kim bilir?
ama bir yanım hala çocuk biliyor musun anne ?
anne hala ağlarken için yanmasın diye gözyaşlarımla gülüyorum sana..
anlıyorsun dimi anne..
duyuyor musun annemm..
ben ettim sen etme!!
o ayaklarının altında aramadığım cennetinden beni mahrum etme anne..
beni affeder misin anne?
(gözyaşları akmaz annemin..)
(benimle dertleri bitmez annemin..)
(ne yapsam sızısı dinmez annemin..)
(o benim tek annem..ben ise ilk çocuğuydum annemin..)
gözyaşları akmazken ağlardın benimle..
ben kıymet bilmezken sen sarardın gönlüne..
ne aşkmış ne sevdaymış hepsi gelip geçti anne..
anne sen geçmezsin benden dimi..
sana dayanamam anne..
sen acıdan bir ayy dedin..
ben sel olan gözyaşlarımı gizledim..
kimbilir anne içim yanıyo deyip ağladığımda;
sen içinin hangi köşelerini erittin..
bir keresinde rüyamda ölmüştün..
hala hatırladıkça ağlarım anne..
her seferinde seni üzmüştüm..
beni affedebilecek misin anne..