Beni Şimdi En İyi Bir Şair Anlar

Beni
Şimdi en iyi bir şair anlar...

Bir şair tanır en iyi, aşkın çamurunu
Ve kalemiyle çamurdan bir dünya yaratır kendine
Hesapsızca, sorgusuzca, yüreklice...
Bazen
Öyle bir an gelir ki
Fırtınaları yaşatır gözbebeklerine
Akıtır acılarını
Yağmur yağmur...
Aşkın çamuru sıçradı mı bir kere yüreğine
Lekesi kalır
En iyi bir şair bilir;
O lekenin değerini
Saklar yüreğinde
En değerli varlığı gibi...

/ Benim gibi /

Beni
Şimdi en iyi bir şair anlar,
Benim
Doğduğum an yakılmıştı ellerime
Yalnızlığın kınası,
Daha yeşermeden kurumuştu
Aşka ait umutlarım...
Hangi mutluluğa soyunduysa ruhum
Korktum
Belki yok oldum
Belki kahroldum
Ne zaman aşk geçse cümlelerimin arasında
Kızdım kendime
Sustum
Sarıldım en güvendiğim dostuma
Yalnızlığıma
Koştum..

Hala düşünüyorum;
Yalnızlık mı ruhuma hükmeden
Yoksa
Ruhum mu aşkı değil yalnızlığı seçen...

Yine de
Ne kadar sussam da
Gözlerimi kapatsam da,

En iyi bir şair anlar;
Aşka susuzluğumu
Aşkla var olduğumu