Beni Ta Can Evimden On İkiden Vurdunuz

Üç yapraklı bir dalım,uç vermez filizlerim.
Her geçen gün azaldı,tükendi ümitlerim.
Ard ardına uçuyor yuvadan yiğitlerim.
Biri yetmezmiş gibi ikisini aldınız..

Sabra mecal kalmadı bitti tükendi bende.
Ilgıt ılgıt eriyor,can kalmadı bedende.
Kor ateş hüküm sürer yaktığınız bu tende.
Bir yudum susuz beni sahralara saldınız.

Kurudu dudaklarım dillerim konuşmuyor.
Söz dinlemiyor gönlüm,hasrete alışmıyor.
Lanet olsun kaderim bir kere barışmıyor.
İndirdiniz darbeyi beni benden aldınız.

Eğri büğrü de olsa tütüyordu şu bacam.
O benim hem anam dı,hem babam,hemde kocam.
Bu nasıl bir adalet almıyor koca kafam.
Ocağıma temelden kibrit suyu saldınız.

Kanatlarım kırıldı yana düştü ellerim.
Tam doğruldum diyorken kırıldı bak bellerim.
Yükü çok ağır artık taşımıyor dizlerim.
Şah damarımı kesip beni öksüz koydunuz.

Hangi yürek dayanır söylen böyle acıya.
Muhtaç ettiniz beni emmi,dayı bacıya.
Okutturun selâmı haber salın hocaya.
Beni ta can evimden on iki den vurdunuz.

Bu aşk başka bir aşktır anlatmakla bitmiyor.
Ne teselliler duydum hiç biri kâr etmiyor.
Kaç kere kovdum ama şu başımdan gitmiyor.
Sanki canım çekildi bedenimden soydunuz.

Aklımı oynatacak düşündükçe derinden,
Yüreğim dayanmıyor, fırlayacak yerinden,
Çekin kanlı elleri canların üzerinden,
Birazda insan olun, hayvanlığa doydunuz. Mustafa Yaralı