Benim Bütün Cürümlerim

Hafiften yağmur çiseliyordu,
Ellerim ceplerimde ağır ağır yürüyordum.
Sivil polisler önümü kesti;
Eyvah!cebimde kimliğim yok.
Ben dedim Ahmet Zeytinci Artvin'liyim,
Vatanın her köşesine deliyim.
İster al beni emniyete götür;
İster bırak yoluma gideyim...
Böyle uzun uzun yürürüm hep,
Yağmurların altında,
Saçım ıslanır,kaşım gözüm ıslanır,
Bazende yüreğim ıslanır.
Şiir düşer gönlüme,gönlüm uslanır...
Domatese bıçak çektim geçenlerde,
Su tabancası ile üç beş çocuğu yere serdim,
Tele mantar takıp mahallenin bebeleri ile,
Kızların önüne attık,
Sonra da kahkahalarla yerlere yattık.
Fidye istemek için,
Komşunun tekir kedisini kaçırdım.
İşte bunlar memur abiler,benim bütün cürümlerim...