Beyaz Kırlangıç

Yuvasız kuşlar gördüm kimsesiz kanat çırpan
Ne zaman rüzgar esse, yıkıldı bedenleri
Süpürülen geçmişte inadına göz kırpan
Titrek yüreklerine astılar gidenleri
Hani özgür deriz ya semada esmer leke
Sapana maruz kaldı yazık can çeke çeke

/Asma gül çehreni gül, görünsün gamzelerin
Düşümde gördüm seni üstünde ak pelerin/

***

Doğmayan güneş var mı, olur mu kara sabah
Zifiri karanlığa mahkum minik yüreği
Kimiz biz, söyleyin kim, bu mu kalplerde mübah
Düşene vurmak mıdır insanlığın gereği
Yer ağlarken gök gürler öyle bir afet ki bu
Yakar kavurur gönlü söndürmez tonlarca su

/Düşünme kara kara, tut elimden bırakma
Umudunu yitirip kara ummana akma/

***

Bana cesaretinden bir parça ver kardelen
Kış, kıyamet, ayazda üşümez misin söyle
Kar beyaza aşkın mı toprağı hızla delen
Peki neden yalnızsın, bu nasıl keder böyle
İklimler değişti mi, nicedir kar yağmıyor
Kardelen yer altına boynu bükük sığmıyor

/Elbet hayat sana da gülecek can küçüğüm
Yeniden doğacaksın işte o an küçüğüm/

***

Gözyaşı yağmurları ıslatmış yanağını
Hiç güneş açmıyor mu yalnızlar diyarında
Hüzünle mi beslenip doldurdun çanağını
Üzülme gökkuşağı gizleniyor yarında
İstersen sekizinci rengini biz koyalım
Uzanıp gökyüzüne umutları sayalım

/Bil ki her son gebedir yeni başlangıçlara
Sıcacık dokunuştur beyaz kırlangıçlara/