Beyin Fırtınası
Sen'din,
Gülüşüme günü döndüren...
Aklının sabitliğinde adımı sayıklayan,
Şarap misali kana kana içen...
Ben'dim,
Şimşekler çaktıran yıldızsız gecelerde,
Gökle dağın buluştuğu yerde
Hüzün şelalesi süzdüren...
Sen'din,
Volkan gibi zamansız yanan sönen,
Kuralsızlığına kurallar koyan...
Yüreğini mezatlara veren..
Ben'dim,
Tabularıma ağ gibi duvarlar ören,
Yanılgılarımı gözlerinde çözemeyen
Seni benden çekip duran...
Offf!
Ben mi sendim, sen mi ben,
Bilemedim,
Karıştırdım...
Belki, seni sevdim
Belki bendeki seni
Belki beni sevmeni sevdim..
Belki beni sevdin
Belki sendeki beni
Belki seni sevmemi sevdin
Neyse,
Kapattım bu konuyu...
Konuşmanın yetmediği zamanlardayım
Şimdi desem ki,
Beynimin resmini çizebilir misin?
//Köstekli dünyanın gel gitlerinde,
Ben sende tutukluyum azat et beni.//
..karmaşalanan duygular değil elbette bekleyen havzaya çatallanan yollar..finali..sonu biran önce görmek istediğini söyleyipte kavuşmanın omuzlarını itmek içine çekerek..bunları okudum dizelerden ruhhalimden menkul..teşekkürler hatice hanım...
bastan sona hep siirdi cok güzeldi ablam👑
Tebriklerim icten Kalemin daim olsun
sevgiler
ablam vurmuş satırların yine bam teline 👍👍👍
yüreğin dert görmesin ablam
saygılar...
Sevgili Tülay teşekkür ederim sevgimle 🙂
Sevgili Bahar,şiirim kurgu🙂
varsayalım ki psikoloji eğitimi almış bir ressam ki sanatçılık ön planda olur:))) renkli bi şaheser olacağı kesin 🙂
Teşekkür ettim...
Sevgili Hatice karşınızdaki psikoloji eğitimi almış bir ressamsa şayet ne mutlu size, ne portreler çıkar o ellerden, yok değil derseniz şiiri bile okumasın derim...🙂
Şaka bir yana, çok samimi ve içtendi. Köstekli dünyanın gel-gitlerini de ayrıca sevdim. Kutlarım sevgiyle...