Bez Bebeklerimi Özlüyorum

Sevdamızın uğruna, her engeli aşardık.
Kazanırdık kalpleri, boş olsa da cebimiz.
Güvenilir dostlarla insan gibi yaşardık.
Özlüyorum maziyi, çok mutluyduk hepimiz.

Bahçemizde çiçekler, sevgimizle açardı.
Güler yüzlü insanlar, mutluluğu saçardı.
Merhametli yürekler, kötülükten kaçardı.
Özlüyorum maziyi, çok mutluyduk hepimiz.

Doğanın kucağında, oynarlardı çocuklar.
Yerindeydi mevsimler, buz tutardı saçaklar.
Porselenden yemezdik, tahtadandı çanaklar.
Özlüyorum maziyi, çok mutluyduk hepimiz.

Az olanla yetinir, imrenmezdik zengine.
Hor görmezdik kimseyi, çıksak bile engine.
Saygı vardı eşlerde, düşmese de dengine.
Özlüyorum maziyi, çok mutluyduk hepimiz.

Genç kuşakla yaşlılar, aynı evde kalırdı.
Annem bize oyuncak, bezden bebek alırdı.
Ninnilerle gözümüz uykulara dalardı.
Özlüyorum maziyi, çok mutluyduk hepimiz.

Bir tanesi var iken, diğerini almazdık.
Nefsimizi dizginler, sefahate dalmazdık.
Yaşlıları incitmez, ahlarını almazdık.
Özlüyorum maziyi, çok mutluyduk hepimiz.

Kızla erkek sırada, otururduk karışık.
Din dil farkı bilmeden, birbiriyle barışık.
Dışlanmazdı yabancı, sanki dünden alışık.
Özlüyorum maziyi, çok mutluyduk hepimiz.

Yasak olan insanla, hiç girmezdik halvete.
Günahlardan korkardık, yenilmezdik şehvete
Gerçek aşkı arardık, göz dikmezdik servete.
Özlüyorum maziyi, çok mutluyduk hepimiz.




ŞİİRKOLİK SEÇİCİ KURULUNA TEŞEKKÜR EDİYORUM: