Bezgin

Gecenin ayıbıdır yalan söyler her ceset.
Kimsesiz kalırsın. Dünya çöplük, düşlerin senet.
Mahkûm olur kaderin, özgürlük kazanında.
Suçu kanmaktır kulun, sonsuzluk ışığında.
Masum değil hücreler, hepsi birden inkârda.
Lüzumu yok örtmenin bedenini, zifiri karanlıkta.
Meçhulün sırrıdır içi yoktur bilinir.
Hangi sabinindir günah, hangi sevap senindir.
Kanı güle boyarsın elinde izi kalır,
Göçer gidersin buradan sadece tizi kalır.
Ayın askerleri sessizce hesap sorar,
Hangi akla hizmetle sen yine utanmazsın.
Kulağına dolar mahşerin tortuları,
Beyaz gelir sana hep şeytanın masalları.
Görmezsin sen oysa ayın askerlerini,
Yine bağışlanır, kendini tutamazsın.
İçine atma bırak dökülsün incilerin,
Zaten korkuyla eş çaresiz sezgilerin.
Kimin ahıdır ensende bilinmez o kaderin,
Olmuyor ki zaten duası kabul!
Yüzü secdesiz kalan her tenin.
Sanma ki sen böyleyken cenneti vaat ederler,
O manidar duruşunu, son perde de silerler.