Bildiğini Bilmek

Hep terk edilmek vardır maddeler için
Bazen meyvanın ekilenine
Bazen kavağın biçilenine
tercih ederler.
Kurban ederler gözkırpmadan bir ömrü,
Ateş altındaki düşlerle
bir selam! bekleyene.

Semazenim bir elim Tanrı'da.
Secdeye varmamıştır henüz beden,
bilesin, tavaftadır yüreğim.
Âma olmuştur gözler yollarda
Ancak; yürek ışıklar arası.
Gül bahçesi gülen yüzler
Ellerinde güller,
bekler ha bekler.

Her gülün, bir türkü ettiğini,
Gül bahçesini verse
notaların tükenmeyeceğini bilmek vardır.
Ağrılı sabahlara uyanmak
bildiğini bilmekten geçer.

Fidanlar büyütüyorum
gönül hanemde renkleri benden.
Anarşizimin damarlarımda tam gaz dolandığını hissettiğimde.
Asiliğim boy atmışken hazır.
Şimdi,
gülistanı yakma, lalezarı bozma zamanı.
Yakıyorum kendimi ateşsiz fırınlarda.
Uyku haramsa bana
tek lokma ekmek de öyle.
Alın terim ekmeğime sırt çevirme zamanı.
Grevdeyim.

Delemem ben Ferhat gibi dağları
Şirin'in olmadım hiç, bilirim.
Yetmez yaşlanmış gözlerim aydınlığa sevinmeye.
Züleyha'yım kör kuyudan çıkacak olanı bekleyen.


Martılara ses etmiyorum
Yardım dilemiyorum ben denizin mavisinden
ve beklemiyor körfez vapuru gayrı beni.
Kaptanla aram açık son zamanlarda.
Güneşin doğduğunu göremem beklerken.
Bilirim, ama beklemeyi.

Gemiyi, denizi ve seni beklemeyi bilirim
Denizden çıkıverecekmişsin gibi
düşlere salsam da kendimi.
Bilirim denizden çıkmaz insan bedeni.
Bildiğimi bilirim,
en çok bu acıtır içerimi.