Bilinç Duvarına Tüneyen Bir Baykuş

açma öyle gözlerini karanlık orman büyüleri misali
korkarım, korkarım evet ya böyle omuzlarıma çöker
ürkmek, ve dönme bana tüylerini yaka yaka

bir duvarın önündeyiz upuzun insanlar ki
eleleyiz, bilek bileğeyiz aradığımız bir anlamlandırma
bir telaş
bir yakınma
bir nicesi

bu ellerden bahsetmeli tabii

kimi siyaha çalar
kimi güneşi taşır
ötekinin üzeri karınca
beriki kelebek kanatlı
teki yılgın
teki bıkkın
böyle pek çok el ilk kez ölüm soğundan kurtulmuş

iştir ölüm soğundan, morg yalnızlığından
derin tahripli acı kimliklenmesinden sağ çıkmak

bu ellerin sahipleri de var elbet neden olmasın
hepsinin rüyasında süssüz, suretsiz yüzer balıklar

gariptir

oya işleyen bir kadını tanımsızlayan şiirler
ile bu hayli tekil kadın hakkında bizde uyananlar

bir yağmur
bir kin
bir hüzünlü
bir gülüşlü
bir hayat
bir memat

böyle nitelemelerin çokluğu gariptir
bu nitelemeleri hep ayrı cinayet kalıntısı ağızlardan
kavuştağı kayıp türküler misali dinlemek gariptir

bin tane sancılı bilincin bu kadını farkındalaması
tümünün ayrı ayrı zihninde iklimlendirmesi onu
garip değil nedir söylesenize

ki bir kadının ellerini soyup kenara bıraktığında
öldü zannedilip üzerinin gece ile örtülmesi
bilinç katlinden meydana gelmez değil mi
...

sen işte orada, bilinç duvarına tüneyen
bilgiç tavırlarına uykusuzluğunu katıp
algılayışlarımıza kan doğrayan sen
doğru her şey farklı bin türlü
ya doğru olmalı
bir aşkın yargılanmayacağı
bir huzurlu hayat ortak bilinçlerin ürünü