Bilinçaltı Voltaları 1

Sakıncalı cümlelerden barikat kurulmuş diline,
Aklı sırra kadem basmış büyük insanlarca.

Boyundan büyük bir yaşam giydirilmiş üstelik,
Yalnızlık desenli,
yalancı mutluluk fırfırlarıyla çevrili etek uçlarında

Bir zemheri sıtması yapışmış üzerine,
Gökyüzünün güneşe yardakçılık ettiği bahar zamanlarında.

Sanma ki her çocuk almıştır nasibini,
saklambaç misali,
gülümseme oyunlarından,

Sanma ki köşe kapmaca yalnızca bir oyundur!

Çocuk kaç köşesi olduğunu bilmeden kaçar bazen,
Her köşeden bir adamlık çıktıkça karşısına...

Ağlamayı öğretmek ister gibi ,
gülümseyen tüm çocuklara;

Yakınmadan,

Sızlanmadan...

Sadece...

Bir çocuk ağlıyor!

Saçlarının üç boğumlu beliğine dolanmış,
tanımadığı yoklukları.

Sırat köprüsünden geçercesine narin,
dikkatli ve yalpalamaya yasaklı
Kendine büyük gelen adımları!

Ekmeğin köşesini sevişinden belli,
Kuru yaşamlara takılacak bir bir lokmaları!

Sanma ki çocuk unutur can yakan kazaları,
Hasar tespit tutanağını saklar zihninin kuytusunda,

Ve sanma ki çocuk affeder,
Yüreğine çarpmış yaşamları.

Gözyaşlarından tespih yapmış oynuyor!

Yakınmadan,

Sızlanmadan...

Sadece...

Bir çocuk ağlıyor!

İnsan marifetiyle dökülen yaşı,
Mendil marifetiyle kurutmaya çalışmaktır bazen çocukluk!

Sadece...

İçimde bir çocuk ağlıyor!