Bilmem Ki

Yine bu kentin gecesinde tütüyorum
Yirmi yıl olmuş bu memleketteyim
Büyük göç mevsimini bekliyorum,

Sessizim yine sepsessiz
Dilim konuşmayı bilmez
Gözlerim yine bir ölüme şahit oluyor
Bir çocuk ölüyor kimsesiz
Dudaklarımda başka bir dudagın izleri
Beni neden ele verir bilinmez,
Yıkılıyorum yine yol oluyorum birilerine
Kim nereye gider benden habersiz

Bilmez ki ayaklarım yürümeyi
Gitmez ki gitmez birilerinden
Uğurlanıyorum geldiğim yerlerden
Bilmem ki direnmeyi,
Kabulllendim hep yenilmeyi
Öpüyorum ayrılıgın gözlerinden

Bir iki kadeh bişey işte içmişim yine
Bilmem ki içmeyide bilmem
Sallanırım geceden geceye
İki buğulu camın arkasında sızarım kimsesizce

Ağzımda kalem gevelerim yine
Bilmem ki yazmayıda bilmem
Hani yazsam bile,
İki mısra olsak,kim okur bizi?
Bizim ne anlattığımızı kim bilir?
Boş yere kendini paraladı bu şair...