Bilme/sen de...

gözlerinden ışıklar yontuyorum
ay akşamsız gecelerde
yokluğuna
fikrime düşmeye gör
göç ediyorum senli mevsimlere



kayboluyorum yangınlarında
dokunamadığım
boğazıma düğümlenen haykırışım
yeterince sen olamadığım
gökyüzüm



binbir yağmurun yağıyor üzerime
gölgelerin uzağa değil
yanıma düşüyor
öyle bir mavisin ki içimde
avaz avaz susu/yorum



gönüllü tutsak olmuşum aşkına
mabedinde huzuru buluyorum
avuçlarımda gün batımı kızıllık
yüreğimde sevdam
seninle düşlerimi sonsuzluğa bölüyorum



ruhumu hayaline karıştırıp
düşerken kollarına
bir mum ışığında
gözlerini suluyorum
geceyi uyutup
seninle başbaşa kalıyorum



kıpkızıl bir sürgünüm
sense beyaz bir ateş
şelaleler çağlıyor içimde
bense
bir içimlik sularda
seni tadıyorum



baharlar doğuruyorum ruhuma
çiçeği sen
tohumu sen
toprağı sen



damarlarımda kan yerine sen dolaşıyorsun
gecenin içinde dağları bile delen
o suskun çığlığımı duyuyorum



geçerken karanlığın içinden
bir orman misali
gelmek için sana
tenim yırtılıyor
biliyorum



yüreğimin kelebekleri savruluyor
gözlerinden göğe yükselen uçurtmalara
görebiliyorum



kum tanecikleri gibi
uçuşuyor uykularım



firüze rengi düşlerimde
yüzdürüyorum seni
hissedebiliyorum



güneş yüzünden bir tebessüm
bir de nefes çalıyorum canıma can
ve ben
yaşamışcasına seni yaşatıyorum




pencereme gelen ay ışığım
sonsuz mavi'm
canımla aklım arası kalan güzellik
bunları bilme/sen de
seni çok seviyorum







not:iki şiirim birleştirilerek yeniden düzenlenmiştir