Bilmiyordu...

öldürdü giderken
kutsal saydığı ne varsa içinde
son mavilerini de derledi
gözleri tek başına ağlarken
bir kaç bavula sığacaktı eşyası belki...
takıldı peşine
ilahi rüzgarların....




/gitmesi gerekiyor muydu ? bilmiyordu /



dolaşırken ulu orta sokaklarda
her kaldırım taşına
nazikçe veda etti..
hep bir ağızdan güle güle dediklerini
bir o duyuyordu....
ama başka
duyan olmuyordu.....






korktuğunu sanmayın hiç
ama görmeliydiniz....
ne kadar üzgün
ne kadar dalgındı
yangın yeriydi avuçları....
ve hayatın hızında ağarmıştı saçları




/neydi onu bağlayan bu şehre ? bilmiyordu /




hiç bir zaman
evdeki hesabı uymadı çarşıya
herkes için iyi niyetler diliyordu oysa
rüzgarın dilinden kimse anlamadığı gibi
onun dilinden de kimse anlamıyordu....





yoktu haberiniz
çocuk olmak istediğinden
gözleri güldü mü
sarı çimen.....
karmakarışık ama
asla isyan etmeyen
olasılıkları saymazsak
iki yakası bir araya gelmeyen....




/güya büyümüş
koca adam olmuş...
çoluk çocuk sahibi
ne denir ki ?
annesini özlüyordu
sebebini ise
bilmiyordu /





ne hikmetse,
tebessüm ediyordu hüzne
yanıyordu içi
kalsada zemheri ayazlarında


aldı,
bir sigara yaktı usulca
olsun dedi olsun....
alıştım temmuzlarda donmaya
sen varsın ya..
yeter bana......




/gözlerinde can çekişti ağlamanın ayıbı
kirpiklerinde uyuttuğu sevgiler
ıslanır mıydı şimdi ?
bilmiyordu .../



gitmesi gerekiyordu
gidiyordu......





şiirime sesi ile can veren sayın BİRSU CANYOL'A teşekkürler...