Bir Aşk Üşüyor

Şair*,
son bağ bozumundasın
şiir şırandır ateşten
içimde bir aşk üşüyor
artık vakit
daha da ak gümüşten
farkında mısın



Yağmurun öpüşünde
ıslak toprağa düştü
ıtırla
sırılsıklam öpüştü,
sarhoş bir hava
aldırışsızdı ıhlamur sokağı
ıhlamur ağacı kokuyordu bedava
gülüşünde
şarap vardı




Şair,
ucundan
acele açılmış
er mektubudur
görülmüştür
yazılı bir zarf gibi dizeler tutturdun hasret hasret
alev kızılına at yansın acım
yansın yansın yine yansın
her hanemde bir iz kalsın
aşkın ateşine dair




Şiir
yüreğimin hatıra defterini izinsiz okuyor
herkes adını bilecek "aşk" diyerek başlıyor her dize
yaraya tuz basıyor
bu, şarapta ayrılık mayalanır gecedir
dökecek sırları kadehten ayna
Ah, şair
hangi demirden kilit şaraba direnir



Söz istifleri bozdu şiiri
sallanır tren geçişleri şaraplı raylardan
güvercinler kanatlarını banar şaraba
aşklar kırmızıydı ateşe bürünüp
denizin en uğultulu anında gizlediğimdin aşk
çift sürgülediğim kapılarım kırık
şiirler şimdi rüya tabiri



Birkaç sayfası yırtıktı hatıra defterimin
düşüyor belleğimden ölüyor gün
dizeleri acıda ezerken şair
üzüm kızılı şıraya
çöküyor akşam



Hangi saatlere dokunsa gözlerim dönerdi şaraba
aldırışsızdı ıhlamur sokağı
ıhlamur ağacı kokuyordu bedava
güz ayazı kadehin dolusu düşüyor
bir aşk içimde üşüyor





*Şairdi o, kimsesiz iki çocuğa şiir yazdığını anlatırken, göz yaşları süzülürdü iplik iplik..