Bir Çocuk

Bir Çocuk yıkılmış
Soğuk geceler eşiği olmuş
elleri yüzünü kaplamış,
sanki bir Morfin gibi
Yaşaması nefes sıcaklığına bağımlı,
köşe bucak takiyyelenmiş
Köprü altlarına

bir Çocuk ağlamış
Toprak!...... Anne kucağı olmuş sanki
nefes, nefese kalmış Kırlangıçlar
Küsmüş Güneş doğmuyor
o karanlık Dünyasına
ağlıyor yalnızlığı kendine

Bir Çocuk umutlanmış
Turnaların Semah dönüşünü izlerken
kıskanmış gizlice sevişenleri
Gül'nurum olsun demiş garip garip
ayazdan nefret ederek

Bir Çocuk Büyümüş
Gül kokusunu özlemiş birden
yıldız kayışlarında dilekleri sönmüş
Kitabın arasında sakladığı sevgilsini anımsamış
ve aglamış Bulutla

Bir Çocuk yarını özlemiş
Ekmek gibi Aş gibi
yarını görmeden ölmüş
ve bir Çocuk Köprü altına yeniden gelmiş
gelmiş geçmiş hep böyle imiş
Köprü altı Mesken'imiş
Yarın
Bir Çocuk daha Ölmüş