Bir Derin Çığlık

"yaşanan onca şeyden sonra..."

Ve hala seni unutabilmeye inanmamak
Tutmamak kendime verdiğim tutulası sözlerin bir ucundan
Ve kanatmak ömrümü
Olasılığı tükenmiş bu aşkın son noktasından
Gücüme gidiyor inan...

Sen şimdi sönmüş ışıkların sakladığı odalarda
Gıyabım olan anlara yeni sesler biriktiriyorsun
Beni ölümüne bir bitişe emanet edip
Ölümüme sebep uzaklığını büyütüyorsun aramızda
Sıra dağlar gibi

Y/arsız mevsimlerin med-cezirlerinde donup kalan
Evhamlı vakitler gibi
Gittiğine hala inanmayana
Yani bir nefes aşka
Ve zamana
Bana
Ağrılı satırlarıma d/okunuyorsun

Biliyorsun güz telaşı kapımda
Ayakuçlarımda hala sensizliğin derin yarası
Adım adım yürümek yokluğunu
Var gücümle susmak sesimin sen titreyişlerine
Ve susman özlediğim kadar
Ve susman, başımın belası

Gelmiyor işte 'gelmeyişinin' ardı arkası
Her gün, bir tuhaf 'git'
Bir derin 'çığlık'
Usulsüz bir 'veda' s/arıyor beni
Her gün yeni bir gidişte kaybediyorum seni
Ve hala senin döneceğine inanmışken buluyorum kendimi!

Hala vurulmuş yatıyorum soğuk bir koridor ortasında
Şakaklarımda gidişinin ağır yarası
Ve nabzımın bir galat haliyle atması
Gücüme gidiyor inan


(vakti s/onsuzluk

20 haziran-Ankara