Bir Eylül Sabahında Rüzgar

Sana,sensiz bir hayat veremem.
Sen ,kalbinin geniş avlularının serinliğinde
Bana da gölgelik bir yer ayırandın.
Sen,bana beni,
Sana seni anlatacağım kadar güzel anlatan.

Sen,
Dudaklarının arasında aşkımı taşıttığım,
Sen,okuduğum tüm şiirlerdin.
Dokunduğum her kitap,
Bana değen her rüzgar,sendin.

Rüzgarsız bir Eylül sabahında kalktığımda
Sabah sendin.
Eylül sen.
Rüzgar sen.

Rüzgarsız bir Eylüldü sabah,
Nefesindim ben.
Eylül müydüm yoksa?
Ya da bir sabahsız rüzgar ?
Eksikliğini duyacak o gökgürültüsü?
Benmiydim,ben miyim?
O,ilk ılık dokunuş...
Zamansız okunan bir sabah ezanında....

21 haziran 1996