Bir Gün Tek Başına

hocam;aslında kitapta hep nermine hak verdim ben,

kenan yaptığı o aymaz kaçışla ,bir hayatı soldurmayla ebediyen kaldı,

dedin ya;

o karşı konulmaz güdü,bir deprem havası yaratıyor, nereden gelip ,nereye gidyoruz, nedir paylaşılanın adı,

iki kadeh ucu bir dem sanki dünya dönüyoruz dön babam dön

ne dersin hocam kenan mı haklıydı?

abi şiirine yorum katmak ,anlamaya çalışmak hep mutlu ediyor,

hürmetle

sevgiyle kal....

... işte soyunuyorum seni tavus kuşu şehir aklıma örtünüp simsiyah karanlığı giyerim beyaz bir zambak kalırım çırılçıplak

bir gün tek başına ...

bir meydan okuma usta şairin dilinden şiir olup akmış, sonsuz tebrikler

Melodisi ne kadar hoş tüm özenli kelimelerin ve sesleri ne kadar yumuşak.. Yaşamaktan ''ben'' merkeze kaçamakları oluyor insanın ama süresi kaçacak kadar var mı yaşamın? Gelin görün ki paylaşmak mümkün olmayabiliyor, kendine dönüyor insan, kimi zaman egosuna uyumlu, kimi zaman kırmızı karanfil derlemekten yorulunca yalnızlık paklıyor ruhu.

İzleri böyle..

Sait Hocam şiirlerinizi okumak çok güzel. En içten saygı ve sevgilerimle.

ustanın ustaca şiirine mest oldum tebrikler

Çıplak yola çıkıp , yanımızdaki pek çok seferiyle yalnız yaptığımız bu yolculukta ; yol boyunca giyiniklerimizi yolun sonunda tekrar çıkartıyoruz ya , işte o yolda giyindiklerimizden , yola yeni çıkan fakirlere (ki yolculuğun başı fukaralık ) sağlam bir kaç parça bırakabilmek değil mi misyon . Siz çok başarılı bir misyonersiniz , bunu söyleyip gitmek istedim . Tebrikler Sait bey .